Ludzie bezdomni. Judym w Luvrze

Wenus z Milo.

Wenus z Milo, Afrodyta z Melos, to najsłynniejsza rzeźba bogini Afrodyty.

Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa w 1820 r. w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas, głównym porcie greckiej wyspy Milos, leżącej w archipelagu Cyklad na Morzu Egejskim. Posąg w imieniu francuskiego ambasadora w Turcji, markiza de Riviere, kupił francuski żeglarz Jules Dumont d'Urville. Figura miała podobno wówczas ręce. Według legendy straciła je, gdy statek d’Urville’a roztrzaskał się o skały w pobliżu wyspy. Gdy rzeźbę wydobyto, była już w stanie, w jakim zna ją cały świat. Markiz de Riviere sprezentował Wenus Ludwikowi XVIII. Od 1821 r. posąg znajduje się w Luwrze.

Figura wykonana jest z marmuru paryjskiego (z wyspy Paros). Ma 2,04 metra wysokości. Półnaga bogini ma szatę opuszczoną poniżej bioder (podobnie jak Wenus wyżymająca włosy z Muzeum Watykańskiego). Lewa noga jest na czymś wsparta. Przypuszcza się, że na żółwiu. Kiedyś w lewej ręce trzymała prawdopodobnie jabłko,a ręka trzymająca jabłko była wsparta na kolumnie, aby podtrzymywac cięzar.

Jest to rzeźba anonimowego twórcy ze szkoły rodyjskiej z około 150 – 125 p.n.e. , niektórzy przypuszczają, że twórcą mógł być Agesandros z Rodos. Ma charakter kompilacyjny. Naśladuje Wenus z Kapui (IV wiek p.n.e.), która z kolei jest naśladownictwem Afrodyty Lizypa.

Antonio Canova (ur. 1 listopada 1757 w Possagno, zm. 13 października 1822 w Wenecji) - rzeźbiarz, malarz i architekt włoski, jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu w rzeźbie.

Urodził się w Possagno, we włoskiej prowincji Treviso, w rodzinie kamieniarzy, dzięki czemu nauczył się obrabiać kamień w bardzo wczesnym wieku. W wieku 12 lat rozpoczął naukę u Giuseppe Torretto. Następnie studiował sztukę antyczną, której wpływy są wyraźnie widoczne w twórczości Canovy. Do restauracji rzeźb antycznych zatrudniał go Girolamo Zulian (1730-1795) wenecki dyplomata.

Działał głównie w Rzymie, jest autorem grobowców papieży: Klemensa XIII i Klemensa XIV, oraz licznych popiersi portretowych. Na zamówienie Napoleona I wykonał posągi: Apollo - wzorowany na samym Napoleonie oraz Wenus z 1804, który znajduje się w Rzymie, w Galerii Borghese - do tego posągu pozowała Paulina Bonaparte - Borghese, młodsza siostra Napoleona.

Canova wykonał wiele prac inspirowanych mitologią, a najważniejsze to:

• Trzy Gracje 1813-1816
• Kupidyn i Psyche 1808
• Wenus i Adonis 1795-1797
• Dedal i Ikar
• Perseusz z głową Meduzy 1801
• Hebe (1816, Forli)

W zbiorach polskich znajduje się:

• posąg Henryk Lubomirski jako Amor w pałacu, w Łańcucie),

Canova zmarł w Wenecji i pochowany został w swoim rodzinnym mieście - Possagno. Jego serce zaś zostało umieszczone w marmurowej piramidzie umieszczonej w bazylice Santa Maria Gloriosa dei Frari w Wenecji.

David d'Angers Pierre Jean (1788-1856), francuski rzeźbiarz, uczeń J.L. Davida i A. Canovy, reprezentował kierunek klasycystyczny z silnymi wpływami romantyzmu. W pracach portretowych stosował wnikliwy psychologizm.

Prace, m.in.: popiersia - J.W.Goethego, Napoleona I, H.Balzaka, V.Hugo, A.Mickiewicza, J.Lelewela. Pomniki: Wielkiego Kondeusza w Wersalu, J. Gutenberga w Strasburgu, Rzeźby dekoracyjne - tympanon Panteonu paryskiego.